Gelelim 1 Eylül’ün Dünya Barış Günü ilan edilmesine. Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği ve Varşova Paktı üyesi ülkeler barış içinde bir dünya için mücadele etmek görevini hatırlatmak amacıyla, Almanya’nın 1939 yılında Polonya’yı işgal ederek İkinci Dünya Savaşı'nı başlattığı tarih olan 1 Eylül’ü ''Dünya Barış Günü'' ilan etmiştir. Bu tercih daha anlamlı gelmiş ki dünyanın her yerinde Dünya Barış Günü 1 Eylül’de kutlanmış ve kutlanmaya da devam ediyor. Kutlamak? Adettendir diyelim.
Bu ne acı bir haldir ki, Dünya Barış Günü diye bir gün belirlenmek zorunda kalmış. Tüm kavramların zıttıyla var olduğunu kabul etmiş olsak bile hala savaşların, kavgaların, öfkenin kol gezdiği yeryüzünde barışla geçecek günlere hasretimiz maalesef her geçen gün daha da artıyor. Evrimsel süreçte, bilinç seviyesinin bir noktada tıkandığını görmek için alim olmaya gerek yok. Kişisel özler olarak dengelemeye çalıştığımız egolar yüzünden her yaştan canın acılarla öldürüldüğü Dünya’da farkındalıkla yaşamak zorlaştıkça zorlaşıyor. Umutsuzluğa düşmek yada düşürmek değil niyetimiz ama her varlığı olduğu gibi, ötekileştirmeden, yargılamadan, aşağı yada yukarı görmeden, tehdit algılamadan; korkmadan, yaftalamadan; karalamadan, eşit bilinçte yaklaşarak kabul ettiğimizde Dünya Barış Günü diye bir güne ihtiyaç duymayacağız.
Bir barış gerçekleşecekse bu ilk kendimizle olacak. Hadi bugün bahaneniz olsun; Barış Günü deyin, sonbaharın ilk günü deyin, ne derseniz deyin; önce kendinizi affedin ve kendinizle barışın. Sonra sevin; yaratılan her şeyi, herkesi sevin. Hoşgörün, barışın ve sadece dünyayı değil tüm Kozmos’u kucaklayın.
